Prześnione morza, przespane szanse : dzieje Mingów z perspektywy realizmu neoklasycznego

Tekst ten próbuje odpowiedzieć na pytanie o przyczyny niedostatecznego wykorzystania morskich peryferii systemu trybutarnego w ramach mingowskiej grand strategy pomimo licznych precedensów asertywnej polityki wzdłuż granic lądowych. W tym celu w analizie wykorzystano podejście realizmu neoklasycznego oparte o metodę śledzenia procesu. Przedstawione wydarzenia wskazują na obraz wysokiej hierarchizacji systemu stosunków z Azją Płd.-Wsch. w kulturze strategicznej Mingów jako element decydujący o różnicach w przyjętej strategii wobec lądowych i morskich peryferii. Negowanie anarchii w drugim z obszarów wykluczało w nim politykę równoważenia.

This text tries to answer the question about the causes of insufficient utilisation of sea peripheries of tribute system within Ming grand strategy despite numerous precedencies of assertive policy along land frontiers. For this purpose, neoclassical realism approach along with process tracing method were used. Presented chain of events points to the image of high hierarchisation of relations in South-East Asia in Ming strategic culture as the element that determined differences in the strategies adopted towards land and sea peripheries. Negating anarchical character of the second precluded balance-of-power policy in that region.