Od "okresu panicznego" do "gruntowania bytu w kraju" : zarys działalności opiekuńczej i oświatowej Wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego w powojennym Krakowie

4 listopada 1944 r. zawiązał się w Lublinie Tymczasowy Centralny Komitet Żydów w Polsce, który na początku lutego 1945 r. przyjął nazwę Centralnego Komitetu Żydów w Polsce (CKŻP), a z końcem miesiąca został przeniesiony do Warszawy. CKŻP stał się najważniejszą instytucją żydowską w Polsce w pierwszych latach po II wojnie światowej, koordynującą za pośrednictwem sieci komitetów wojewódzkich, powiatowych i miejskich odbudowę życia żydowskiego we wszystkich jego aspektach. Celem artykułu jest zaprezentowanie działalności opiekuńczej i oświatowej Wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego w Krakowie, który mimo trudności z odzyskaniem budynków należących przed II wojną światową do społeczności żydowskiej, niedoboru środków finansowych na udzielenie pomocy licznym potrzebującym oraz przejawów antysemityzmu w życiu społecznym, zbudował instytucje organizujące życie żydowskie w jednym z najważniejszych powojennych skupisk żydowskich w Polsce.