Rola NATO jako aktora wspierającego demokrację w państwach Partnerstwa Wschodniego

Sojusz Północnoatlantycki (NATO) od początku istnienia miał za zadanie chronić swoich członków przed zagrożeniami płynącymi ze strony państw Układu Warszawskiego, głównie ZSRR. W latach 90. XX wieku jego rola uległa jednak znacznym modyfikacjom. Coraz bardziej uwidoczniał się w jej wypełnianiu aspekt normatywny, zwłaszcza jeśli chodzi o wspieranie demokracji. Sojusz przekształcił się zatem z tradycyjnej organizacji bezpieczeństwa regionalnego we wspólnotę bezpieczeństwa (ang. security community). Transformacja ta stała się najbardziej widoczna w państwach, które wcześniej uznawane były za adwersarzy NATO – państwach Europy Środkowej i Wschodniej. Celem Niniejszego artykułu jest prześledzenie tej ewolucji i wskazanie jakie aspekty demokracji są wspierane przez Sojusz i w jaki sposób. Jako studia przypadku wybrano państwa Partnerstwa Wschodniego – Ukrainę, Gruzję i Armenię.

The North Atlantic Treaty Organization (NATO) has been tasked from its inception with protecting its members from threats posed by the Warsaw Pact countries, primarily the USSR. However, in the 1990s, its role underwent significant modifications. The normative aspect of its mission, particularly concerning the support of democracy, became increasingly prominent. The Alliance thus transformed from a traditional regional security organization into a security community. This transformation became most evident in countries that were previously considered adversaries of NATO – in Central and Eastern Europe. The purpose of this article is to trace this evolution and identify which aspects of democracy are supported by the Alliance and how. The Eastern Partnership countries – Ukraine, Georgia, and Armenia – were chosen as case studies.