Wyspiański as an issue of Polish modernism

Punktem wyjścia szkicu jest spostrzeżenie, że nowe konceptualizacje polskiego modernizmu, jakie pojawiają się od końcowych lat 90. (Nycz, Bolecki i in.) najczęściej pomijają lub ewidentnie marginalizują twórczość Stanisława Wyspiańskiego, centralnej figury literatury Młodej Polski. Autorka próbuje odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak się dzieje, pokazując wewnętrzną dynamikę dwu współwystępujących postaci polskiego modernizmu: stricte modernistycznej i neromantycznej, i na ich styku, w punkcie zawęźlenia sytuując Wyspiańskiego.

The starting point for this essay is an observation that new conceptualisations of Polish modernism that have been appearing since the late I 990s (Nycz, Bolecki, and others) usually tend to neglect, or at best clearly marginalise, the output of Stanisław Wyspiański - otherwise, the central figure of the Young Poland (i.e. Polish modernist) literature. The author attempts to find an answer to the question ‘w h y’, by disclosing an inner dynamism of two concurrent facets of Polish modernism: the strictly modernist(ic) and the neo-romanticist ones, positioning Wyspiański at their point of contact, knot-tying spot.