The "I" of Juliusz Słowacki’s the King Spirit : disintegration and unity

This article offers a new reading of the complex, multidimensional, palimpsest identity of the eponymous hero of The King Spirit. Intended to be a total work of art (Gesamtkunstwerk), Juliusz Słowacki’s epic poem remains unfinished, in a number of versions that are driven by two impulses, a centrifugal force reducing the poem to a string of inchoate fragments and a centripetal counterforce working for the poem’s unity. The same vectors seem to exert a permanent tension on the central character of the poem, a complex web of relations between body and soul, individual and universal consciousness, boundless and limited knowledge, the bright light of revelation and the inadequacy of words, and, last not least, between inspiration, memory and imagination. The peculiar construction of the "I" in The King Spirit may also be seen as an attempt to relinquish the aesthetic mode of existence for the religious one (as described by Søren Kierkegaard). The poem could then be read as a dramatic record of that transition.

Artykuł stanowi próbę spojrzenia na skomplikowaną, wielopoziomową, palimpsestową podmiotowość Króla-Ducha. W tekście rozpadającym się na wiele wariantów, ale pretendującym do stworzenia dzieła totalnego, daje się zauważyć dwa ruchy - scalający i rozpraszający. Ta dynamika dotyczy także podmiotu poematu określającego się przez permanentne napięcie. Wynika ono ze skomplikowanej relacji między ciałem a duchem, między świadomością indywidualną a uniwersalną, między wiedzą pełną a ograniczoną, miedzy objawieniem a oporem języka, w końcu - między natchnieniem, pamięcią i wyobraźnią. "Ja" Króla-Ducha to także próba porzucenia modelu egzystencji estetycznej na rzecz religijnej (by posłużyć się pojęciami Kierkegarda) odkrywanej w opowieści.