Sequence of accumulated sentences (Article 87(2) of the Criminal Code) and sequence of sentences (Article 37b of the Criminal Code)

In the commentary, the Author presents approving comments to the standpoint of the Supreme Court of 16 December 2016 in Case II KK 295/16 on the question of differentiation between the sequence of accumulated sentences under Article 87(2) and the sequence of sentences under Article 37b of the Criminal Code. It is not possible to impose a sequence of accumulated sentences in the case of convicting of the perpetrator exclusively for one kind of punishments such as imprisonment or limitation of liberty. In the commentary, the line of interpretation of Article 87(2) of the Criminal Code is developed towards the assumption that it is possible to apply this Article in the case of concurrence of offences for which the perpetrator is sentenced for two punishments of imprisonment and one punishment of limitation of liberty (or the other way round), and even in the case when the perpetrator is sentenced only for one punishment of imprisonment and one punishment of limitation of liberty. The legal basis for simultaneous imposition of two different punishments, on a given perpetrator, which are not subject to accumulation can be, in this case, Article 87(2) of the Criminal Code applied according to the rule a maiori ad minus,or Article 37b of the Criminal Code applied per analogiam in favour of the perpetrator.

W glosie zostały zaprezentowane aprobujące uwagi do stanowiska Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2016 r., II KK 295/16, w kwestii odróżnienia sekwencji kar łącznych, określonej w art. 87 § 2 k.k., od sekwencji kar z art. 37b k.k. Nie jest możliwe orzeczenie sekwencji kar łącznych w wypadku skazania sprawcy wyłącznie na kary jednego rodzaju w postaci kar pozbawienia wolności albo kar ograniczenia wolności. W glosie rozwinięty został wątek interpretacji art. 87 § 2 k.k. w kierunku uznania, iż możliwe jest jego zastosowanie w przypadku zbiegu przestępstw, za które orzeczono jedynie dwie kary pozbawienia wolności i jedną karę ograniczenia wolności (bądź na odwrót), a nawet w przypadku orzeczenia danemu sprawcy tylko jednej kary pozbawienia i jednej kary ograniczenia wolności. Podstawą prawną jednoczesnego nałożenia na danego sprawcę dwóch różnorodzajowych kar, które nie podlegają łączeniu, może być w tym wypadku art. 87 § 2 k.k., stosowany zgodnie z regułą a maiori ad minus, bądź art. 37b k.k. stosowany per analogiam na korzyść sprawcy.