Sandhi-voicing in dialectal Polish : prosodic implications

Proces udźwięcznienia sandhi w wybranych dialektach języka polskiego dotyczy spółgłosek znajdujących się na końcu wyrazu, które występują bezpośrednio przed kolejnym wyrazem rozpoczynającym się od samogłoski lub spółgłoski zwarto-otwartej. Według tradycyjnych opisów proces ten zachodzi bez względu na to, czy spółgłoska jest z zasady dźwięczna czy bezdźwięczna. Zjawisko to sprawiało problemy dla teorii fonologicznej - wcześniejsze analizy albo wymagają mechanizmów ad-hoc pozwalających na rozprzestrzenianie się cechy [voice], albo w niezadowalający sposób tłumaczą ograniczenia kontekstu tego procesu. W tym artykule badamy hipotezę, że w dialektach, w których występuje proces udźwięcznienia, granice wyrazów są słabsze. Porównujemy użytkowników (N=10) standardowej polszczyzny z użytkownikami (N=10) dialektu wielkopolskiego, którzy nagrali zdania zawierające sekwencje spółgłoski właściwej i spółgłoski zwarto-otwartej na granicy wyrazów. Znalezione zostały dowody akustyczne słabszych granic w dwóch parametrach prozodycznych u użytkowników dialektu, co odzwierciedla przywidywania teoretyczne. Przewidywania te pochodzą z modelu Onset Prominence (Schwartz 2010 et seq.), który tłumaczy też, dlaczego proces ten ogranicza się do kontekstu przed spółgłoską zwarto-otwartą, i rolę, jaką stopień otworu artykulacyjnego ma w jego wywoływaniu.

Sandhi-voicing in dialectal Polish affects word-final obstruents in pre-sonorant and pre-vocalic environments. According to the standard descriptions, the process occurs irrespectively of the 'underlying' laryngeal specification of the consonant. The process has been problematic for phonological theory, with earlier accounts either requiring ad-hoc mechanisms to allow the 'spreading' of [voice], or providing an inadequate explanation of why the process is limited to word boundaries. In this paper, we test the hypothesis that sandhi-voicing dialects is a function of weaker word boundaries in the given dialects. Weaker boundaries go hand in hand with weaker initial syllables. We compare the speech of Standard Polish speakers (N=10) with speakers of the Poznań-Kraków dialect (N=10), who recorded sentences containing obstruent-sonorant sequences spanning word boundaries. We found acoustic evidence of weaker initial syllables for two prosodic parameters in the productions of dialect speakers. The relative strength of word-boundaries is described in the Onset Prominence model (OP; Schwartz 2010 et seq.), which also explains the role of manner of articulation in triggering the process.