Liability resulting from wager in common law Courts (1664-1845)

The thesis concerns the Westminster courts’ judicature on the liability arising from gambling. It begins with the second half of the 17th century when the Parliament passed the first statute prohibiting peculiar lotteries and wagers (1664). The paper reaches the half of the 19th century when the Gaming Act of 1845 provided for the general ban on gambling. During the period of 200 years, although sometimes with hesitancy, the common law courts recognized the wagering contracts as legal and enforceable (Earl of March v. Pigot, 1771, Jones v. Randall, 1774). The courts worked out a number of exceptions: the wagers contravening statute law (Foster v. Thackery, 1771, Whaley v. Pajot, 1799), public policy (Allen v. Hearn, 1785, Atherford vs. Beard, 1788) or morality (Da Costa v. Jones, 1778). In the last paragraph the paper examines the cases of restitution of money transferred due to the illegal wager (Cotton v. Thurland, 1793, Smith v. Bickmore, 1812).

Przedmiotem artykułu jest prezentacja orzecznictwa sądów westminsterskich w zakresie zobowiązań z gier i zakładów. Cezury czasowe wyznaczane są przez drugą połowę XVII w., kiedy parlament wydał pierwszy zakazujący niektórych gier i zakładów (1664) oraz rok 1845, w którym wydano Gaming Act wprowadzający ogólny zakaz hazardu. W okresie 200 lat, chociaż niekiedy z pewnymi wątpliwościami, sądy common law uznawały zobowiązania z gier i zakładów za objęte ochroną prawną (Earl of March v. Pigot, 1771, Jones v. Randall, 1774). Judykatura wypracowała szereg wyjątków: należały do nich gry i zakłady zakazane przez statut (Foster v. Thackery, 1771, Whaley v. Pajot, 1799), sprzeczne z porządkiem publicznym (Allen v. Hearn, 1785, Atherford vs. Beard, 1788), z moralnością i obyczajnością (Da Costa v. Jones, 1778). W ostatniej części artykuł omawia wypadki zwrotu świadczenia spełnionego z tytułu nielegalnego zakładu lub gry (Cotton v. Thurland, 1793, Smith v. Bickmore, 1812).