Konceptualizm McDowella a transcendentalna estetyka Kanta

Przedmiotem artykułu jest konceptualistyczna interpretacja Kantowskiej teorii doświadczenia (poznania empirycznego) zaproponowana przez J. McDowella. Konceptualizm to pogląd, zgodnie z którym przypisywanie treści spostrzeżeń świadomym istotom zakłada, że są one zdolne posługiwać się pojęciami, które współkonstytuują treść przypisywanych im stanów umysłowych. Niekonceptualizm stanowi negację tak sformułowanego poglądu. Choć uznaję, że rdzeń poglądów McDowella rzeczywiście jest Kantowski, to nie zgadzam się z jego interpretacją, jeśli pomija on pewne szczegółowe kwestie dotyczące teorii poznania empirycznego Kanta, m.in. wątek sensualistyczny, który wyraża teza, że u podstaw wiedzy empirycznej znajdują się nieintencjonalne, niereprezentacyjne stany umysłu (wrażenia zmysłowe). Próbuję także pokazać, jak ewentualnie można by argumentować za niekonceptualizmem Kanta.

In my paper, I discuss J. McDowell’s conceptualist interpretation of Kant’s theory of experience (empirical cognition). Conceptualism is a view on which perceptual content ascriptions to conscious beings presupposes that they possess conceptual capacities and concepts figuring in the content ascribed to their experiential states. Nonconceptualism rejects the above stated thesis. While I agree that the core of McDowell’s standpoint is indeed Kantian, I disagree with his interpretation when it comes to particular issues in Kant’s theory of empirical cognition, such as Kant's sensationism concerning nonintentional, nonrepresentational states (sensations) conditioning empirical representations, which Kant apparently endorses. I also try to show what argumentative line should be adopted by someone who would like to interpret Kant's account of experience in terms of nonconceptualism.