Wymiana argumentów (pleading) w dawnym angielskim procesie cywilnym

The paper presents the pleading, and thus one of the stages of the early English common law in civil disputes. Pleading was a stage in the proceedings during which opponents of the trial presented their arguments. Medieval jurisprudence of Westminster courts developed the so-called rules of pleading, i.e. rules determining how parties present process material. These principles concerned, among others the availability of individual pleas in law, the order in which they are made. The pleading rules depended on the type of action used (writ) - the choice of a writ that triggered the proceedings resulted in the need to adapt to the pleading requirements characteristic of this writ. In turn a violation of these rules of pleading by one of the parties could lead to losing the trial. That is why English lawyers have just focused on exploring the secrets of the procedure. This was related to the specific structure of English common law, in which formal and legal norms largely determined the scope of application of substantive legal norms.

Przedmiotem niniejszej pracy jest próba przedstawienia pleading, a zatem jednego z etapów dawnego angielskiego procesu cywilnego. Pleading to stadium postępowania, podczas którego przeciwnicy procesowi prezentowali swoje argumenty. Średniowieczne orzecznictwo sądów westminsterskich wykształciło tzw. rules of pleading, czyli zasady określające sposób prezentowania materiału procesowego przez strony. Owe zasady dotyczyły m.in. dostępności poszczególnych zarzutów procesowych, kolejności ich stawiania. Reguły pleading uzależnione były od rodzaju zastosowanego w sprawie rytu (writ) – wybór rytu uruchamiającego postępowanie skutkował bowiem koniecznością dostosowania się do wymogów pleading charaktery-stycznych dla tego rytu. Z kolei naruszenie owych rules of pleading przez jedną ze stron mogło prowadzić do przegrania procesu. Dlatego też angielscy prawnicy koncentrowali się właśnie na zgłębianiu tajników procedury. Wiązało się to ze specyficzną strukturą angielskiego common law, w którym normy formalnoprawne decydowały w znacznej mierze o zakresie zastosowania norm materialnoprawnych.