Britishness : in search of a cultural bond for the political unity

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wybranych aspektów brytyjskiej tożsamości narodowej i jej kulturowej reprodukcji. Problem ten ujmuję w perspektywie dramatu społecznego podkreślającą performatywny charakter kultury, rozumianej jako "opowieści jakie ludzie prezentują na swój temat". Taką opowieścią na temat brytyjskości była ogólnonarodowa debata zapoczątkowana przez premiera Gordona Browna w 2007 roku. Kulminacyjnym punktem tej debaty była w moim mniemaniu ceremonia otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 2012 roku. Zawieszenie codziennej rutyny w dniach olimpijskiego festiwalu i rozmach spektaklu związany z inauguracją największego wydarzenia kultury masowej w skali globu stały się ramami dla rytualnego przedstawienia brytyjskości. Przedmiotem mojego zainteresowania jest sposób, w jaki reżyser rytuału osiągnął efekt skondensowania wielu znaczeń w jednym symbolicznym przekazie, umożliwiającym odnowienie i rewitalizację brytyjskiego uniwersum narodowego. W jaki sposób udało się wygenerować emocjonalny przekaz łączący uczestników rytuału ponad codziennymi podziałami klasowymi, narodowymi i etnicznymi, a tym samym przyczynić się do zintegrowania wyobrażenia o wspólnocie, na której oparta jest polityczna konstrukcja brytyjskości.

The purpose of this article is to present selected aspects of British national identity and its cultural reproduction. I look at this problem through the prism of the theory of social drama which emphasizes the performative character of culture, defined as "stories that people present about themselves". Such stories about Britishness began to appear in numbers when the national debate was initiated by prime minister Gordon Brown in 2007. The climax of this debate was, in my opinion, the opening ceremony of the London Olympics in 2012. The suspension of everyday routine in the days of the Olympic festival and the momentum of the performance connected with the inauguration of the largest mass culture event in the world, became the framework for the ritual presentation of Britishness. The subject of my interest is the way in which the director of the ritual achieved the effect of condensing many meanings in one symbolic message enabling the renewal and revitalization of the British national universe. How did he manage to generate an emotional message connecting participants of the ritual regardless of their social classes, as well as national and ethnic divisions. And, finally, how did this message help to integrate the image of the community on which the political construction of Britishness is based