Ocena skuteczności rehabilitacji pulmonologicznej z muzykoterapią odbiorczą u dorosłych chorych na astmę

Wprowadzenie: Zaburzenia psychiczne stwierdza się u 30-60% dorosłych chorych na astmę. W leczeniu tych chorych zaleca się stosowanie metod zmniejszających nasilenie objawów lękowo-depresyjnych. Celem badań własnych była ocena skuteczności rehabilitacji pulmonologicznej, z muzykoterapią bierną w zmniejszaniu lęku, duszności oraz w poprawie stanu czynnościowego układu oddechowego. Materiał i metody. Badaniom poddano 76 kolejnych, stabilnych chorych na astmę oskrzelową: 54 kobiet i 22 mężczyzn. Wykonano: badania czynnościowe układu oddechowego, pomiar lęku - stanu i lęku - cechy, ocenę nasilenia duszności. Program rehabilitacji pulmonologicznej (10 spotkań 45-cio minutowych), w losowo dobranej grupie eksperymentalnej, uzupełniono muzykoterapią odbiorczą. Wyniki badań: Wykazano istotną zmianę w nasileniu lęku w 10. dniu w porównaniu z 1. dniem badania (p<0,001). Na jej wartość nie wpływał jednak typ rehabilitacji, płeć, ani kombinacja tych dwóch zmiennych (p>0,05). W obu grupach zaobserwowano wzrost wartości: FEV1, FEV1 % FVC, PEF, FEF25,50,75 (p<0,05); jednak bez istotnych różnic międzygrupowych (p>0,05). W badaniu końcowym, wartości PEF były znamiennie wyższe u kobiet poddawanych muzykoterapii (p=0,03). W obu grupach zanotowano zmniejszenie duszności (p<0,001). Na wielkość tej zmiany nie wpływał jednak typ rehabilitacji i płeć badanych (p>0,05), lecz kombinacja tych zmiennych (p=0,044). Zmniejszenie duszności zaobserwowano u kobiet, w obu grupach (p<0,001), a u mężczyzn jedynie w grupie z muzykoterapią (p=0,001). Wnioski: Muzykoterapia redukuje nasilenie duszności u mężczyzn z astmą o ciężkim przebiegu i zmniejsza wielkość obturacji oskrzeli u kobiet.

Introduction: The psychological disturbances are diagnosed in 30-60% of adult asthmatics. In their treatment it is advised to use the methods decreasing the intensity of anxiety and depressive symptoms. The aim of the study was to evaluate the effectiveness of pulmonary rehabilitation with passive music therapy in reduction of the anxiety and dyspnoea intensity and in improvement of airway function. Material and methods: 76 selected in-patients (54 women and 22 men; mean age 56,4 years; SD=11.8), with stable asthma underwent pulmonary rehabilitation in two groups: standard vs. music therapy. In all patients spirometry, the measurement of anxiety - state and trait and dyspnea intensity were evaluated. Pulmonary rehabilitation programme (10 days, session duration-45 minutes) in experimental group was supplemented with passive music therapy. Results: A change in the value of anxiety (6.43, SD=7.73) on the 10th day compared with the 1st day of the study was noticed (p<0.001). However, this change was not influenced by the type of rehabilitation, gender or a combination of these two variables (p>0.05). In both groups after the intervention, an increase in spirometric values (FEV1, FEV1 % VC, FEF25 FEF50, FEF75, PEF) was observed (p<0.05) but without any intergroup differences (p>0.05). For women undergoing passive music therapy, the mean value of PEF measured on the 10th day of the study was higher than for the women in the standard group (p=0.03). In both groups a dyspnea reduction was noted (p<0.001). However, it was influenced neither by the type of rehabilitation nor gender (p>0.05), but the interaction of these variables was significant (p=0.044). A dyspnea reduction was observed in women in both groups (p<0.001) and in men in the music therapy group only (p=0.001). Conclusion: Music therapy influences the dyspnoea intensity in asthmatic men and bronchoconstriction in women with asthma.